De strijd tegen mensenhandel begint niet ergens ver weg. Die begint in jouw huiskamer, in jouw gesprekken, op jouw scherm. Gedwongen prostitutie klinkt als een ver-van-je-bed-probleem. Iets van arme landen of louche steegjes. Maar de werkelijkheid is anders: het speelt zich af in onze wijken, op sociale media, en soms zelfs – onbewust – in onze eigen huiskamers. Als we écht willen bouwen aan een veilige samenleving, begint dat met bewustwording. Wat zien we als normaal? Hoe praten we over vrouwen, seks en grenzen? Wat leren we onze kinderen over het gebruik van sociale media?
Wat is gedwongen prostitutie?
Gedwongen prostitutie is een vorm van mensenhandel waarbij iemand onder dwang seksuele handelingen verricht voor geld. Deze dwang kan fysiek zijn, maar ook psychisch, bijvoorbeeld via chantage, afhankelijkheid of manipulatie. Het gebeurt op straat, in clubs, maar ook online, via webcamseks, betaalde pornografie of chatdiensten. En nee, dit is geen probleem dat alleen in grote steden of het buitenland speelt. Het gebeurt ook bij jou om de hoek – en het raakt ons allemaal.
Prostitutie en pornografie: wat is het verschil?
Hoewel zowel prostitutie als pornografie te maken hebben met de verkoop van seksuele diensten of afbeeldingen, zijn er belangrijke verschillen:
-
- Direct vs. indirect: Prostitutie is een directe seksuele handeling tussen mensen, terwijl pornografie via media wordt geconsumeerd.
-
- Live vs. opgenomen: Prostitutie gebeurt in het moment; pornografie is vastgelegd.
-
- Individueel vs. massaal: Prostitutie is vaak een één-op-één interactie, pornografie is bedoeld voor een breed publiek.
-
- Wettelijke status: De wettelijke status van prostitutie en pornografie verschilt per land en regio. In sommige landen is prostitutie gereguleerd of gedecriminaliseerd, terwijl pornografie vaak minder gereguleerd is, en dus kwetsbaarder voor misbruik.
Online sekswerk: een nieuwe realiteit
Platforms zoals OnlyFans geven sekswerkers zelf controle over wat ze maken. Toch brengt dit ook nieuwe risico’s: financiële druk, online intimidatie, chantage, of het verlies van controle over gedeelde beelden. Vanuit mijn werk hoor ik regelmatig van vrouwen zelf dat de stap naar ‘vrijwillig’ online sekswerk soms helemaal niet zo vrijwillig is. Of dat ze vast komen te zitten in een systeem van afhankelijkheid en uitbuiting.
Wat jij vandaag kunt doen
Een veelgestelde (en logische) vraag. Want het probleem lijkt immens – en jouw invloed misschien klein. Maar juist die gedachte maakt dat er niets verandert. Terwijl preventie begint bij hele kleine keuzes. En precies daar ligt jouw kracht.
Jij maakt wél verschil door:
-
- Bewust te worden van je eigen invloed: Hoe praat jij over vrouwen? Over seks? Over grenzen? Welke grappen lach je mee?
-
- Open te zijn naar je kinderen, vrienden of leerlingen: Maak seksualiteit en media bespreekbaar. Niet belerend, maar betrokken.
-
- Voorbeeld te zijn: Laat zien wat respect en toestemming betekenen – in woorden én gedrag.
-
- Anderen te steunen: Zoals de vrouwen die hulp zoeken. Of de organisaties die hen opvangen.
Dit is geen druppel op een gloeiende plaat. Dit is hoe elke verandering begint.
Samen maakt het verschil!
De wereld verandert niet in één dag. Maar als we in onze eigen omgeving beginnen – thuis, op school, online – dan bouwen we aan een samenleving waarin uitbuiting steeds minder ruimte krijgt.
Dus: waarom zou jij iets doen, als het probleem zo groot is?
Omdat echte verandering altijd klein begint. Omdat elke keer dat jij een open gesprek voert, een kind leert over respect, of een slachtoffer een veilige plek krijgt, er een barst komt in het systeem van uitbuiting.
Het begint in jouw huiskamer.
Niet omdat jij alles kunt oplossen – maar omdat jij iets kunt bijdragen. En als we dat allemaal doen, dan is het geen druppel meer op een gloeiende plaat. Dan wordt het samen een regenbui. Laten we kiezen voor respect. Voor gesprek. Voor omzien naar elkaar.
Het begint in jouw huiskamer. En daar begint hoop!
