Laatst sprak ik een moeder waarvan haar kind op school seksuele voorlichting had gekregen. De docent had tegen hem/haar gezegd: ‘Kijk maar een aantal pornofilmpjes, dan weet je hoe het moet.’ Porno wordt steeds normaler en tegelijkertijd steeds meer onzichtbaar.
Vroeger moest je voor je pornografische materiaal naar een seksshop gaan, naar binnen sneaken en je video’s of blaadjes kopen. Of je ging naar een seksbioscoop. Het was veel zichtbaarder. Maar de dag van vandaag ben je binnen een paar klikken waar je wil zijn, ongezien en zonder opgemerkt te zijn. Je ziet wat je wil zien en de algoritmes van vandaag schotelen je steeds meer voor. Ze trekken je aandacht, proberen je te verleiden tot meer.
Ergens is de kijker soms ook een slachtoffer. Naast dat het ook een eigen keuze is. Porno wordt je soms ongevraagd voorgeschoteld, via spelletjes, TikTok, Instagram, Facebook of WhatsApp. Of de algoritmes bleven je achtervolgen nadat je vanuit nieuwsgierigheid één keer iets had aangeklikt. En je ontdekte dat filters – als je de weg weet – super makkelijk zijn te omzeilen.
“Wanneer stop je? Waar ligt de grens? Hoe ver kun je gaan zonder dat het ontdekt wordt?”
Drijfzand
Wanneer je eenmaal in het wereldje zit, is het lastig om eruit te komen. En je wil meer; grenzen worden verlegd, andere genres worden bekeken. Steeds gewelddadiger, extremer en pijnlijker voor de mensen die je ziet. En, hoe verder je gaat, des te meer het je leven gaat beheersen. Het houdt je steeds langer bezig, steeds vaker geef je toe. Steeds meer dromen gaan over hetzelfde thema. Steeds meer fantasieën dringen je aan om het zelf te gaan ervaren. Je moraal vervaagt en wat je thuis niet kunt krijgen, ga je ergens anders halen. Want het is jouw recht, jouw vrijheid om te zoeken naar de vervulling van je verlangens, toch?
De mensen die in de prostitutie werken zie je niet meer als vrouw of man. Je ziet ze als lichamen, dingen waar je van gebruik kunt maken. Waar je van gebruik wil maken, of zelfs waar je van gebruik moet maken.
Wanneer stop je? Waar ligt de grens? Hoe ver kun je gaan zonder dat het ontdekt wordt? Dat is de grote vraag voor veel mensen die gevangen zitten in lust. Of dat nu pornokijkers zijn, of ook de mensen die hun behoeftes bevredigen in de prostitutie.
Voor heel veel mensen is het tijd om hun masker af te zetten en te gaan praten. Door het schuldgevoel en de schaamte heen en door het besef dat je niet zo vrij bent als je dacht te zijn. Niet langer bedekt met leugens, maar kwetsbaar. Draag je verantwoordelijkheid. Vraag hulp. Dat is de weg naar echte vrijheid.